Kadın Voleybol Milli Takım Şampiyonluğu ve ‘Sportwashing’
Türkiye tarihinde ilk kez Avrupa Şampiyonu olan A Milli Kadın Voleybol Takımı’nın sportif başarısından ziyade Ebrar Karakurt’un cinsel eğilimleri ve sürekli gündeme gelen Ebrar Karakurt’tan bahsediyor. Sanki iktidar zaferi kaybetmiş gibi sevinen geniş bir kitle, Erdoğan’ın bizzat TC kimlik kartını “sadece bu günlere özel bir hükümet operasyonuyla” sunduğu Melissa Vargas’ın gerçek hikayesini görmedi ve göstermek istemedi. sadece final maçında 41 sayı atarak şampiyonluğa en büyük katkıyı sağlayan isim oldu.
Şehit Prof. Dr. Prof. İlhan Varank, Sancaktepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde görev yapıyor. Zeki Bayraktar, Türkiye genelinde sevinçle karşılanan bu zaferde eşcinsel lobinin algı operasyonuna dikkat çekti ve ebeveynleri eşcinsel lobinin cinsiyet kimliği empoze etme teknikleri konusunda uyardı.
prof. Dr. Zeki Bayraktar’ın o yazısı;
KADIN VOLEYBOL MİLLİ TAKIM ŞAMPİYONLUĞU VE “SPORTWASHING”
[spor yıkama, saat yıkama, şarkı yıkama, sanat yıkama…] ‘
.
Karmaşık görünen veya farklı iç içe geçmiş gerçekleri olan konuları değerlendirirken izlediğim prosedür şu şekildedir; Öncelikle iç içe geçmiş modülleri ayırmak, ardından olayı bütünsel olarak değerlendirmek. Bu konuyu şu şekilde ele alacağım;
.
1-A Milli Kadın Voleybol Takımımızın Avrupa şampiyonu olması her halükarda sevinilecek, gurur duyulacak bir olaydır; Milli personelimizi ve yöneticilerimizi tebrik ediyor, başarılarının devamını diliyorum.
.
2- Kadın voleybol takımımız kazandığında devlet kaybetmiş gibi sevinenler var, hatta milli takımımızın kazanmasından çok, devletin kaybetmesine/mağlubiyetine daha çok sevinenler var. Bu çok farklı, hatta farklı, psikopatolojik bir durum, psikopatolojik çünkü gerçeklikten kopuk bir değerlendirmeye dayanıyor. Nedenini soruyorsun? Öncelikle bu takım bu iktidar döneminde şampiyon oldu, bu bir şey, bu dönemde yaşanan tüm talihsizliklerin suçunu hükümete yüklüyorsunuz, neden hükümete bu başarıdan pay vermiyorsunuz?
Bu milli takımın 5 oyuncusu Vakıfbank kulübünden.[1] . Vakıfbank bir kamu bankasıdır; ve voleybola en çok yatırım yapan banka/kulüp.
.
Üstelik istatistiklere bakıldığında bu şampiyonluğa en büyük katkının Vargas’tan geldiği görülüyor (sadece final maçında 41 sayı attı). Peki Vargas kimdir? Sırf bu günler için hükümet operasyonuyla Türk vatandaşlığına alınan, hatta bizzat Erdoğan tarafından Türk kimliği ibraz edilen bir voleybolcu (aslen Kübalı). Mesela Sırbistan onu milli takıma dahil etmek için 5 yıl önce çok uğraştı ama başaramadı.
Şimdi düşünün, final maçında biz değil de Sırbistan’da Vargas olsaydı şampiyon olabilir miydik? Biz asla olamayız, çünkü 2-1 kaybederken 4. seti kazanarak durumu 2-2 yapan, son seti de kazanarak bizi şampiyon yapan oydu. Şampiyonayı büyük oranda Vargas’ın puanlarıyla kazandık. Aksini iddia edebilecek var mı? (Bu tabi ki diğer oyuncuların başarılarını/katkılarını boşa çıkarmaz ama gerçek budur.)
O zaman en azından Soner Yalçın kadar gerçekçi olun ve bunu anlatın ya da en azından ”Kadın milli voleybol takımımız kazandı, hükümet kaybetti”Saçma sapan bir tez ortaya atmayın.
Şimdi gelelim Ebrar problemine;
Burada da dikkate alınması gereken 4 bahis var;
1- Ebrar’ın bizzat beyan ettiği cinsel yönelimi,
2-Bu durum voleyboldan daha çok konuşulmalı ve gündemde tutulmalı,
3- Şampiyonluğun Ebrar sayesinde kazanıldığı (son performansı hiç de iyi değildi) bazı çevrelerce ima edildi ve sonuçta
4- Ebrar ve cinsel yönelimi takımın sportif başarısını (ve bu durumun eşcinsel lobisine olan katkısını) gölgeleyecek duruma geldi.
Şimdi milli takımda onun dışında 13 kadın voleybolcu daha var, neden herhangi birinin cinsel hayatı yerine Ebrar’ın cinsel hayatı/yönelimi konuşuluyor?
1-Cinsel yönelimi diğerlerinden farklı olduğu için mi? (Bu refleksler toplumun kendisi tarafından mı üretiliyor?) Veya 2-Cinsel hayatını/partnerini ima eden sosyal medya paylaşımları nedeniyle bizzat mı buna sebep oluyor? Sanırım ikincisi, en azından yük açısından ikincisi. Eşcinsel kimliğin zorlayıcı, çelişkili, polemiksel bir yanı var, bunları yapmayı seviyorlar, bu eşcinsel kimliğin doğasında var.[2].
.
Şimdi gelelim asıl soruna;
Bu tabloda “spor yıkama” gibi bir şey görüyorum. Bu nedir? Literatürde spor yoluyla beraat anlamına gelen “Sportwashing” kelimesi kullanılmaktadır. “Kötü davranışlar nedeniyle zedelenen itibarlarını iyileştirmek için sporu kullanan bireylerin, grupların, şirketlerin veya hükümetlerin uygulamalarını tanımlamak için kullanılan bir terim.”Spor yıkama, aklama için kullanılabileceği gibi kişisel ve kurumsal prestij için de kullanılabilir.
Bunun ulusal kadrolar düzeyinde kasıtlı ve planlı bir şekilde yapıldığını iddia etmiyorum, çünkü buna dair herhangi bir kanıtım yok, ancak bana göre sonuçta ortaya çıkan “sunumsal tablo” budur.
Bu durum da eşcinsel lobisinin çok uygun olduğunu bildiğimiz lobi taktiklerini uygulaması için büyük bir fırsat sağlıyor. Eşcinsel aktivizmin muhataplarına göre 5 ila 8 arasında değişen lobicilik taktiğinde ilk adım sürekli olarak “normalleştirme ve dezentizasyon” [eşcinselliği ve transseksüelliği konuşarak normalleştirmek ve mümkün olduğunca her yerde konuşturmak, niyeti yaymak cinsel tercih ve cinsel yönelimin yemeğin tadı kadar akıcı ve değişken olduğu. Bunu film, dizi, müzik, fotoğraf ve spor faaliyetleriyle başarmak ve olası muhalif kesimler de dahil olmak üzere toplumu bu konuda duyarsızlaştırmak…].
Kısaca ”spor yıkama”, ”film yıkama/watcwashing”, ”şarkı yıkama”, ”artwashing” yapmak… [sporla, sinemayla, müzikle, sanatla prestij kazanmak…].
Ebrar planlı olsun ya da olmasın eşcinselliğe bunu sağlıyor ama bunu sağlıyor.
Bazı platformlardaki dizilerin en güzel oyuncusu, en güzel oyuncusu, en becerikli, en yardımsever, en cana yakın karakteri neden hep gay oluyor sizce?
Bu yüzden.
Çocuklarımızın eroin ve esrar kullanmasını istemiyoruz; Meğer çocuğumuz bunları kullansa büyük keyif ve keyif alacakmış değil mi? Evet bu kadar, o halde neden istemiyoruz? Neden çocuklarımızı bu zevkten mahrum bırakıyoruz? Çünkü ilk aldığınızda zevkli ve zevkli gelir ama sonra durum değişir, bağımlı hale gelir ve hayatı sona erer, sıradan bir hayat süremez ve -kurtulamasa bile- ölür.. Yani son tabloya göre düşünüyoruz ve çocuklarımızı bu beladan, birisinin esrarından uzak tutmaya çalışıyoruz ve onların eroin reklamı yapmasını, bunları çocuklarımıza sürmesini vs. istemiyoruz.
Peki böyle bir reklamın doğrudan ya da subliminal olarak çok popüler bir sanatçı ya da sporcu üzerinden yapılmasını onaylar mıyız?“Normalde onaylamam ama başarılı ve popüler bir sporcu bunu yapsa itiraz etmem” mi diyeceğiz?
İster normal deyin, ister seçim, ne dersen deyin eşcinsel yaşam öyle bir şey ki bireyin ömrünü ortalama 20-25 yıl kısaltıyor. Ve yaşarken asla doyum vermez, başta anksiyete, depresyon, psikotik kullanım ve intihar olmak üzere psikiyatrik sorunların yanı sıra bulaşıcı hastalıklar, bağışıklık sorunları ve kanserler de çok yüksek oranda görülür, kısacası ortalama 20-25 yıl bireyin hayatından boşa harcanır. Ve yaşadığı sürece asla tatmin olamaz…
Yani eşcinselliğin/eşcinsel yaşamın doğrudan ya da dolaylı olarak dayatılmasının, bana göre, esrar ve eroin reklamından hiçbir farkı yok. Eşcinsellik bir gerçektir ve biz istesek de istemesek de gerçekleşecektir. Ayrımcılık yapamayız, zulmedemeyiz, hayatlarını çekilmez hale getiremeyiz, onları olağan insan haklarından mahrum edemeyiz ama bu onların bize/topluma eşcinsellik dayatmalarını kabul ettiğimiz anlamına gelmez, tıpkı benim esrar ve eroinin insanlara dayatılmasına karşı olduğum gibi. çocuklarımıza eşcinselliğin ilişkiler üzerinden dayatılmasına da karşıyım. Bir birey eşcinselse ve hayatını buna göre yaşamak istiyorsa [bu durumdan kurtulmak istemiyorsa] kimse ona müdahale edemez, yapsa bile faydası olmaz ama eşcinselliği topluma dayatamaz. Özel alanında nasıl yaşarsa yaşasın ama bunu topluma dayatmamalı. .
“İyi ama bunu topluma empoze etmiyorlar, sadece var olmak ve oldukları gibi yaşamak istiyorlar” diyorsanız yanılıyorsunuz. Eşcinsel lobi artık eşcinselliği topluma empoze ediyor ve bunu o kadar büyük bir ustalıkla empoze ediyor ki, çok aktif bir dayatma olmasına rağmen “mağdur edilmiş, eziliyor ama yine de çok duyarlı ve anlayışlı” izlenimi vermeyi başarıyor. .Koyun postuna bürünmüş bir kurt gibi.
.
Peki eşcinsel lobisi nasıl oluyor da bu kadar “pasif ve iyi niyetli” bir görüntü içinde bu kadar “aktif ve zararlı” bir müdahale sunabiliyor? Bunu kısmen ebeveynlerin bilinçsizliği [çocukların cinsiyet gelişimi döneminde ebeveynlerin yaptığı hatalar] sayesinde başarıyor. Çünkü cinsiyet kimliğinin gelişimi o kadar önemli ve hassas bir süreç ki, bu dönemdeki pasif-minik müdahaleler bile daha sonraki aşamalarda büyük bir sorun olarak karşımıza çıkıyor çınar ağacı; ”Çocuğun ruhunda ufak bir yara/yara, yetişkinlikte büyük bir sorun olarak ortaya çıkacaktır” (Freud)].
Cinsiyet kimliği erken çocukluk döneminde gelişmeye başlasa da kesin şeklini ergenlik döneminin sonunda alır (ancak kritik dönem 1-6 yaş arasıdır).Bu hassas süreçte yapılan bazı pasif ve hatta iyi niyetli müdahaleler, sonucun prestijinden dolayı çok aktif ve zararlı müdahaleler olabiliyor.
Tampere Üniversitesi’nin pediatrik cinsiyet kliniğinin baş psikiyatristi Dr. Kaltiala-Heikenen, 2011’den bu yana Finlandiya’daki gençlerde cinsiyet değiştirme tedavilerine öncülük ediyor ve pediatrik cinsiyet tıbbı konusunda ülkenin en iyi uzmanı olarak kabul ediliyor. ”cinsiyet disforisi olan bir çocuğu sosyal olarak onaylamak, örneğin ona tercih ettiği isim ve zamirlerle seslenmek [kızdan kendisini kız sanan bir erkeğe; Kendini erkek zanneden bir kız çocuğuna erkek isimleriyle hitap etmek, “nötr” veya “nazik” bir eylem değil, aksine çocuğa zarar verme potansiyeli yüksek olan çok güçlü bir müdahaledir;“Bu geçici durumu muhtemelen çocukta kalıcı bir zihinsel duruma veya “kimliğe” dönüştürebilir ve reşit olmayan kişinin hormon kullanımına ve (daha sonra cinsiyet değiştirme) ameliyatına yol açabilir.”[3]
Peki o zaman ne yapmalıyız? Öncelikle tüm ebeveynlerimizi ve ebeveyn adaylarımızı (kısacası toplumu) cinsiyet kimliği konusunda bilinçlendirelim ve bunun için bir seferberlik başlatalım; Bakanlıklar, üniversiteler, belediyeler, STK’lar… tüm kurumlar seferber olalım.
Karanlığa küfretmeyi bırakıp bir mum yakalım.
.
Not: Bu konudaki projelere örnek olarak Aile ve Sosyal Araştırmalar Platformu (ASAP)’un Sağlıklı Kimlik Gelişimi (KİMDES) projesi verilebilir.[4]ve AYSİT Vakfı-SÜREYYADER’in “Çocuk ve Ergenlerde Cinsiyet Kimliği (ÇEKİM)” projesi[5]incelenebilir.
